Η οικονομική κρίση, η οποία συνδέεται με μακροχρόνια ανεργία, έχει σημαντικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών και ευνοεί την εξάπλωση διαφόρων μορφών εξάρτησης, από νόμιμες και παράνομες ουσίες, τα τυχερά παιχνίδια, το Διαδίκτυο κ.ά. Η παραμονή στην εξάρτηση έχει μεγάλο κόστος για τα άτομα, τις οικογένειές τους και την κοινωνία. Αντίθετα η απεξάρτηση είναι κοινωνικά ανταποδοτική και εξοικονομεί πόρους. Γι’ αυτό η ενίσχυση των προγραμμάτων πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης αποτελεί αναγκαιότητα την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Αυτό ήταν το κεντρικό μήνυμα του ΚΕΘΕΑ στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε με αφορμή την επικείμενη Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (26 Ιουνίου).
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΘΕΑ, το 76% των ατόμων που απευθύνονται στις υπηρεσίες του είναι κυρίως χρήστες ηρωίνης για περισσότερο από 10 χρόνια, με πολλαπλές επιβαρύνσεις. Οι 4 στους 10 αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, 6 στους 10 έχουν ιστορικό νοσηλείας και οι μισοί έχουν μολυνθεί από ηπατίτιδα C. Οι 7 στους 10 βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας, το 11,5% δεν έχει στέγη. Το 75% έχει συλληφθεί, ο μισοί έχουν καταδικαστεί, ένας στους τρεις έχει φυλακιστεί. Όπως εξήγησαν οι εκπρόσωποι του ΚΕΘΕΑ, είναι προφανές ότι η παραμονή των εξαρτημένων στη χρήση συνεπάγεται για την κοινωνία:
o Αυξημένη χρήση υπηρεσιών υγείας και προνοιακών δομών
o Αυξημένο κόστος δίωξης και απονομής της ποινικής δικαιοσύνης
o Αυξημένα ποσοστά ενδο-οικογενειακής βίας και παραμέλησης παιδιών
o Αυξημένα ποσοστά πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου
o Αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων και εξάπλωσης της χρήσης ουσιών
o Αυξημένη κοινωνική όχληση
o Μειωμένη παραγωγικότητα
Αντίθετα η απεξάρτηση και η επανένταξη στην κοινωνία οδηγούν σε μείωση των παραπάνω δεικτών και εξοικονόμηση πόρων. Με κάθε ευρώ που δίνεται στη θεραπεία εξοικονομούνται μέχρι και 23 ευρώ από τη μείωση των επιπτώσεων της εξάρτησης στην κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πόροι που εξοικονομούνται μόνο από τη μείωση της παραβατικότητας, χάρη στην ένταξη σε θεραπεία, είναι πολύ περισσότεροι από τους πόρους που απαιτούνται για τη λειτουργία προγραμμάτων απεξάρτησης.
Τη στιγμή που η κρίση εντείνει τα προβλήματα των χρηστών και αναμένεται να αυξήσει τα αιτήματα για θεραπεία, η πολύπλευρη υποστήριξή τους μέσα από προγράμματα ψυχικής απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα, ηθική, κοινωνική και οικονομική. Η δημοσιονομική πολιτική οδηγεί στη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, ωστόσο το τίμημα μιας κοντόφθαλμης πολιτικής, στόχος της οποίας είναι μόνο η βραχυπρόθεσμη μείωση του κόστους, θα είναι υψηλό, είτε «μεταφραστεί» με κοινωνικούς είτε με οικονομικούς όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου